Werkelozenblues

Kruip eens in de huid van een langdurig werkloze…….

“Het lukt me toch niet om een baan te vinden, als ik al iets hoor is het steevast een afwijzing!”

“Ze vinden met toch te oud!” Ik ben overgekwalificeerd, dus ze nemen mij toch niet aan, ze zijn bang dat ik dan toch weer snel weg ga!” Ik heb een eigen zaak gehad, dus ik krijg toch een reactie terug dat ze mij niet moeten, bang dat als de economie weer aantrekt, ik weer voor mezelf ga beginnen!”  Ze willen me toch niet want ik heb geen ervaring!”

Allemaal opmerkingen/aannames die ik bijna dagelijks hoor tijdens mijn trainingen en coachingssessies. Afkomstig van mensen die in de bijstand zitten, mensen die net afgestudeerd zijn en op zoek zijn naar een eerste baantje, oud zzp-ers die failliet zijn en een bijstand hebben aangevraagd. Bijna allemaal gedemotiveerd en de hoop op een baan al bijna opgegeven hebben. Daarnaast speelt ook vaak schuldenproblematiek een grote rol.

Gedemotiveerd raken of zijn is in deze fase logisch, wie zou dat nu niet zijn als je elke dag een paar sollicitaties de deur uit doet en waarop je zelden of nooit een reactie krijgt.

De schulden worden als maar groter en je weet niet meer hoe je ze op moet lossen. Het lijkt wel alsof de hele samenleving zich tegen je keert. Dus wat ga je doen? Je negeert ze om rust in je hoofd- en in je lichaam te krijgen. Je energiepeil daalt, je wordt lethargisch, lui en elke afspraak is er eigenlijk één teveel. Zelfs boodschappen doen wordt een gigantische uitdaging in meer dan één opzicht.

Daarnaast gaat het ook in sociaal opzicht wat minder met je. Je hebt geen of nauwelijks geld om uit te gaan of überhaupt wat leuks te doen. Je durft je buren niet meer aan te kijken, want ze zullen wel denken dat je te lui bent om te werken, dat je een parasiet van de samenleving bent.

Je zelfvertrouwen is gedaald tot bijna het nulpunt.

Kortom beste werkeloze: je voelt je een loser. Nee, eigenlijk de grootste mislukkeling van het universum. Bijna al je vrienden hebben werk, waarom vind jij geen werk? Waarom willen ze jou niet? Pfffff, laat maar… toch?

Deze denkwijze en houding zijn helemaal niet gek. Abraham Maslow heeft het mooi weergegeven in zijn piramide (motivatie theorie).

ZELFONTPLOOIING
WAARDERING  EIGENWAARDE
VEILIGHEID & ZEKERHEID & BAAN
ADEMEN, ETEN, DRINKEN, SLAPEN, SEX

Je motivatie naar een baan (zekerheid van inkomen) komt op het moment dat je eerste levensbehoeften vervuld zijn. Op het moment dat je werk gevonden hebt groeit ook weer je zelfvertrouwen en voel je je weer een mooi draaiend onderdeel van de samenleving. Je hoort er weer bij en dat motiveert je weer om je weer onder de mensen te begeven en weer een praatje te maken met bijvoorbeeld de buren. Na deze fase komt het leren waarderen van je eigen zelf.

Waar het op neerkomt is dat je je niet hoeft te schamen voor je situatie. Echt, je baan verliezen of niet zo snel een baan kunnen vinden kan ons allemaal overkomen. Accepteer dat, maar nog belangrijker: blijf vooral van jezelf houden!

Zet op papier wat je kwaliteiten zijn. Het zullen er veel meer zijn dan je denkt.

Laat die negatieve gevoelens los: waarom ben ik ontslagen? Ik ben te oud? Ik heb geen ervaring.

GA kijken wat je daar tegenover kan zetten, je meerwaarde ontdekken, cursussen die je hebt gevolgd ( EHBO, CVA etc.). Misschien doe je vrijwilligerswerk of zit je in de oudercommissie op school , het telt allemaal mee!

Leer jezelf te verkopen, maar ben vooral overtuigd van je eigen kunnen en passie! Pas als je dat bent, kun je ook anderen overtuigen van jouw kwaliteiten en dat JIJ de beste persoon bent voor die baan!

Ook jij vindt een baan, daar ben ik van overtuigd!